Secondary School Students' Perceptions of Experiencing Heritage Sites in Türkiye's UNESCO World Heritage List through VR Technology
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.13990726Keywords:
UNESCO World Heritage List, VR technology, Cultural heritage, Natural heritage, Mixed Heritage, Social studies.Abstract
The aim of this study is to determine the perceptions of secondary school students towards experiencing some natural, cultural and mixed heritage sites on the UNESCO World Heritage List of Türkiye through virtual reality (VR) technology. The research group of the study consists of 20 secondary school students studying in a public school in Sakarya province in the 2023-2024 academic year. The research was carried out within the framework of phenomenology research design from qualitative research methods. ‘VR Technology Experience Interview Form’ was used to collect data in the study and the data were analysed by descriptive analysis method. The research revealed that secondary school students had the most intense views of ‘the opportunity to observe’ and ‘the opportunity to have experience’ in their views on the VR technology experience itself, and that they had the most intense view of ‘spatial awareness of the heritage site itself’ in their views on experiencing heritage sites with VR technology. According to another result in the study, it was determined that secondary school students used the expressions related to the feelings of ‘liking, having fun, being excited’, which correspond to the theme of ‘positive feelings’ most intensely in their feelings towards the VR technology experience itself.
References
Akman, Ö. (2023). Secondary school students’ views on the use of virtual reality technology in historical subjects in social studies course. In proceedings of ınternational conference on studies in engineering, Science, and technology (pp. 197-201).
Akpınar, E. (2007). Türkiye‟nin dünya mirası listesi'ndeki yeri ve yeni bir aday önerisi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1): 81-106.
Balcı, A, (2001). Sosyal bilimlerde araştırma, yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Can, M. (2009). Kültürel miras ve müzecilik. çalışma raporu. Kültür ve Turizm Bakanlığı.
Çoruh, L. (2011). Sanat tarihi tersinde bir öğrenme modeli olarak sanal gerçeklik uygulamasının etkinliğinin değerlendirilmesi: Erciyes üniversitesi mimarlık ve güzel sanatlar fakülteleri örneği uygulaması. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi.
Ekinci, Y. (2012). Dünya mirası nedir? nasıl girilir? nasıl kalınır? 29.03.2023 tarihinde
http://www.worldheritageturkey.com/tr/detail/20/dosyalar/258/yasagulekincibr-dunya-mirasi-nedir-nasil-girilir-nasil-kalinir.html adresinden erişilmiştir.
Eraslan, Ş. (2020). Unesco dünya miras listesinde arkeolojinin temsiliyeti: türkiye örneği. Journal of Awareness (JoA), 5(2), 119-134.
Erden, M. (2017). Eğitim bilimlerine giriş. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
Deryakulu, D. (1999). Çağdaş eğitimde yeni teknolojiler. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları, (1021).
Gedik, R. (2020). Sanal gerçeklik teknolojisinin ortaokul sosyal bilgiler dersi iklimler konusunda kullanılması üzerine öğrenci görüşleri. Journal of Innovative Research in Social Studies, 3(1), 33-53.
Göğebakan, Y. (2009). Görsel sanatlar ve sosyal bilgiler derslerinin ilişkilendirilmesinin kültür varlıklarını tanıma ve sahip çıkma ile ilgili kazanımlarının gerçekleşmesi ve öğrencilerin tutumları üzerinde etkileri. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Gazi Üniversitesi.
Gülersoy, A. E. (2013). Doğal mirasın korunması açısından sosyal bilgiler (ortaokul) ve coğrafya (orta ve yükseköğretim) müfredat programlarının değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (14), 315-354.
İneç, Z. F. (2020). Sanal gerçeklik teknolojisi ile sosyal bilgiler öğretiminde kültür aktarımı. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (41), 180-203.
Jung, T., Tom Dieck, M. C., Moorhouse, N., ve Tom Dieck, D. (2017). Tourists’ experience of virtual reality applications. 2017 IEEE International Conference on Consumer Electronics (ICCE), 208-210.
Katz, L., Parker, J., Tyreman, H., Kopp, G., Levy, R., ve Chang, E. (2006). Virtual reality in sport and wellness: promise and reality. International Journal of Computer Science in Sport, 4(1), 4-16.
Karip, F. (2012). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin kültürel mirasın korunması bilincine yönelik hazırbulunuşluk düzeylerinin ölçülmesi (Ağrı ili örneği). [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Akdeniz Üniversitesi.
Kaya, H., ve Aydın, F. (2011). Sosyal bilgiler dersindeki coğrafya konularının öğretiminde akıllı tahta uygulamalarına ilişkin öğrenci görüşleri. Zeitschrift für die Welt der Türken/Journal of World of Turks, 3(1), 179-189.
Kenna, J. L. ve Potter, S. (2018). Experiencing the world from inside the classroom: Using virtual field trips to enhance social studies instruction. The Social Studies, 109(5), 265-275.
Koca, N. ve Daşdemir, İ. (2018). Sosyal bilgiler öğretiminde sanal tur uygulamaları. Electronic Turkish Studies, 13(27).1007-1016.
Kuşçuoğlu, G. Ö., ve Taş, M. (2017). Sürdürülebilir kültürel miras yönetimi. Yalvaç Akademi Dergisi, 2(1), 58-67.
Kudver, D. (2022). The effect of vırtual realıty experıence of museum vısıt on tourısm customers after VR. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Yaşar Üniversitesi.
Mantovani, F. (2001). VR Learning: Potential and Challenges for the Use of 3D Environments in Education and Training. Giuseppe Riva ve Carlo Galimberti (Ed.), Towards Cyberpsychology: Mind, Cognitions and Society in the Internet Age (s.207-226). Amsterdam: IOS Press.
MEB. (2023). Sosyal bilgiler dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınları.
Metin, E. ve Kılıç, F. (2023). Sosyal bilgiler öğretiminde sanal gerçeklik uygulamalarının kullanımı: seben kaya evleri ve fosil ormanı örnekleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(4), 2013-2034.
Mikropoulos, A.T. ve Natsis, A. (2011). Educational virtual environments: a ten-year review of
empirical research (1999–2009). Computers & Education, 56, 769-780.
Ökesli, D. (2011). Kültürel miras ve koruma üzerine yasal çelişkiler ve tarihi çevrede yeni yapı. Güney Mimarlık Dergisi, 3, 12-18.
Özüdoğru, H. ve Çakır, A. (2014). Öğretim elemanlarının bilişim teknolojileri kullanımında öğretmen adaylarına model olma farkındalıklarının incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 15( 2), 207-226.
Pantano, E., ve Corvello, V. (2014). Tourists’ acceptance of advanced technology-based innovations for promoting arts and culture. International Journal of Technology Management, 64(1), 3-16.
UNESCO Türkiye Milli Komisyonu (2024). UNESCO Tarihi. 29.03.2024 tarihinde http://www.unesco.org.tr/Pages/99/2 adresinden erişilmiştir.
UNESCO Türkiye Millî Komisyonu (2024). UNESCO Dünya Mirası Listesi. 29.03.2024 tarihinde https://www.unesco.org.tr/Pages/125/122/UNESCO-D%C3%BCnya-Miras%C4%B1-Listesi adresinden erişilmiştir.
Papanastasiou, G., Drigas, A., Skianis, C., Lytras, M. ve Papanastasiou, E. (2019). Virtual and augmented reality effects on k-12, higher and tertiary education students: twenty-first century skills. Virtual Reality, 23, 425–436.
Safran, M. (2011). Sosyal bilgiler öğretimine bakış. B. Tay ve A. Öcal (Ed.), Özel öğretim yöntemleriyle sosyal bilgiler öğretimi içinde (s.1-19). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Safitri, D., Marini, A., Fitrisia, A., Widodo, S., ve Meyers, K. F. (2023). Model of virtual reality in social studies to ımprove student learning outcomes. Eurasian Journal of Educational Research, 105(105), 103-118.
Sherman, G., ve Hicks, D. (2000). Using a historic site to develop virtual reality-enhanced web-based instructional material: Learning to use technology as a partner in the classroom. Contemporary Issues in Technology and Teacher Education, 1(2), 244-257.
Swanborn, P. (2010). Case study research: What, Why and How?. London: Sage Publications.
Swan, O. K. ve Hofer, M. (2008). Technology and Social Studies. Linda S. Levstik ve Cynthia A. Tyson (Eds.). In Handbook of Research In Social Studies Education (p.307-326). New York: Routledge.
Şahin, A. E. (2007). Eğitimle ilgili temel kavramlar. Sönmez, V (Ed.), Eğitim bilimine giriş (s.1-24), Ankara: Anı Yayıncılık.
Tekindal, S. (2021). Nicel, nitel, karma yöntem araştırma desenleri ve istatistik. Ankara: Nobel Yayınevi.
TDK. (2024). Türk Dil Kurumu sözlükleri. 29.03.2024 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
Topçu, T. (2024). Yabancı dil öğretiminde sanal gerçeklik teknolojisinin etkileri. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ankara Üniversitesi.
Tom Dieck, M. C., Jung, T., ve Michopoulou, E. (2019). Experiencing virtual reality in heritage attractions: Perceptions of elderly users. Augmented reality and virtual reality: The power of AR and VR for business, 89-98.
Van, Manen, M. (2014). Phenomenology of practice. meaning-giving methods in phenomological research and writing. Walnut Creek, CA, USA: Left Coast Press.
Yavuz, E. ve Uslu, Ö. (2021). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının sanal gerçeklik teknolojisinin eğitimde kullanımı hakkındaki görüşlerinin değerlendirilmesi. Sinerji Uluslararası Alan Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 2(2), 132-152.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Youngblut, C. (1998). Educational Uses of Virtual Reality Technology, Institute for Defense Analyses.
Zantua, L. S. O. (2017). Utilization of virtual reality content in grade 6 social studies using affordable virtual reality technology. Asia Pacific Journal of Multidisciplinary Research, 5(2), 1-10.
Wu, P.P. (2017). Teaching College Classes with Virtual Reality, World academy of science, engineering and technology ınternational Journal of Educational and Pedagogical Sciences, 11(5), 1249-1254.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Yiğit Cebeci, Zeynep Karaman, Esra Buket Yücel
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
