Ortaokul Öğrencilerinin Türkiye’nin UNESCO Dünya Mirası Listesi’ndeki Miras Alanlarını VR Teknolojisi Aracılılığıyla Deneyimlemelerine İlişkin Algıları
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.13990726Anahtar Kelimeler:
UNESCO Dünya Miras Listesi, VR teknolojisi, Kültürel miras, Doğal miras, Karma Miras, Sosyal bilgiler.Özet
Bu araştırmanın amacı ortaokul öğrencilerinin sanal gerçeklik-virtual reality (VR) teknolojisi aracılığıyla Türkiye’nin UNESCO Dünya Miras Listesi’nde yer alan bazı doğal, kültürel ve karma miras alanlarını deneyimlemelerine yönelik algılarının belirlenmesidir. Çalışmanın araştırma grubunu 2023-2024 eğitim-öğretim yılında Sakarya ilinde bir devlet okulunda öğrenim gören 20 ortaokul öğrencisi oluşturmaktadır Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim (fenomenoloji) araştırma deseni çerçevesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada verilerin toplanmasında “VR Teknolojisi Deneyimi Görüşme Formu” kullanılmış ve veriler betimsel analiz yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırma ortaokul öğrencilerinin VR teknolojisi deneyiminin kendisine yönelik görüşlerinde en yoğun şekilde “gözlem yapmak imkânı’’ ve “deneyim sahibi olmak imkânı’’ görüşlerine sahip oldukları ve VR teknolojisiyle miras alanlarını deneyimlemeye yönelik görüşlerinde en yoğun şekilde “miras alanının kendisine ilişkin mekânsal farkındalık’’ görüşüne sahip olduklarını ortaya koymuştur. Araştırmadaki diğer bir sonuca göre ortaokul öğrencilerinin VR teknolojisi deneyiminin kendisine yönelik hislerinde en yoğun şekilde “olumlu hisler’’ temasına karşılık gelen ‘beğenmek, eğlenmek, heyecanlanmak’ hislerine ilişkin ifadeleri kullandıkları belirlenmiştir.
Referanslar
Akman, Ö. (2023). Secondary school students’ views on the use of virtual reality technology in historical subjects in social studies course. In proceedings of ınternational conference on studies in engineering, Science, and technology (pp. 197-201).
Akpınar, E. (2007). Türkiye‟nin dünya mirası listesi'ndeki yeri ve yeni bir aday önerisi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1): 81-106.
Balcı, A, (2001). Sosyal bilimlerde araştırma, yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Can, M. (2009). Kültürel miras ve müzecilik. çalışma raporu. Kültür ve Turizm Bakanlığı.
Çoruh, L. (2011). Sanat tarihi tersinde bir öğrenme modeli olarak sanal gerçeklik uygulamasının etkinliğinin değerlendirilmesi: Erciyes üniversitesi mimarlık ve güzel sanatlar fakülteleri örneği uygulaması. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi.
Ekinci, Y. (2012). Dünya mirası nedir? nasıl girilir? nasıl kalınır? 29.03.2023 tarihinde
http://www.worldheritageturkey.com/tr/detail/20/dosyalar/258/yasagulekincibr-dunya-mirasi-nedir-nasil-girilir-nasil-kalinir.html adresinden erişilmiştir.
Eraslan, Ş. (2020). Unesco dünya miras listesinde arkeolojinin temsiliyeti: türkiye örneği. Journal of Awareness (JoA), 5(2), 119-134.
Erden, M. (2017). Eğitim bilimlerine giriş. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
Deryakulu, D. (1999). Çağdaş eğitimde yeni teknolojiler. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları, (1021).
Gedik, R. (2020). Sanal gerçeklik teknolojisinin ortaokul sosyal bilgiler dersi iklimler konusunda kullanılması üzerine öğrenci görüşleri. Journal of Innovative Research in Social Studies, 3(1), 33-53.
Göğebakan, Y. (2009). Görsel sanatlar ve sosyal bilgiler derslerinin ilişkilendirilmesinin kültür varlıklarını tanıma ve sahip çıkma ile ilgili kazanımlarının gerçekleşmesi ve öğrencilerin tutumları üzerinde etkileri. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Gazi Üniversitesi.
Gülersoy, A. E. (2013). Doğal mirasın korunması açısından sosyal bilgiler (ortaokul) ve coğrafya (orta ve yükseköğretim) müfredat programlarının değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (14), 315-354.
İneç, Z. F. (2020). Sanal gerçeklik teknolojisi ile sosyal bilgiler öğretiminde kültür aktarımı. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (41), 180-203.
Jung, T., Tom Dieck, M. C., Moorhouse, N., ve Tom Dieck, D. (2017). Tourists’ experience of virtual reality applications. 2017 IEEE International Conference on Consumer Electronics (ICCE), 208-210.
Katz, L., Parker, J., Tyreman, H., Kopp, G., Levy, R., ve Chang, E. (2006). Virtual reality in sport and wellness: promise and reality. International Journal of Computer Science in Sport, 4(1), 4-16.
Karip, F. (2012). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin kültürel mirasın korunması bilincine yönelik hazırbulunuşluk düzeylerinin ölçülmesi (Ağrı ili örneği). [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Akdeniz Üniversitesi.
Kaya, H., ve Aydın, F. (2011). Sosyal bilgiler dersindeki coğrafya konularının öğretiminde akıllı tahta uygulamalarına ilişkin öğrenci görüşleri. Zeitschrift für die Welt der Türken/Journal of World of Turks, 3(1), 179-189.
Kenna, J. L. ve Potter, S. (2018). Experiencing the world from inside the classroom: Using virtual field trips to enhance social studies instruction. The Social Studies, 109(5), 265-275.
Koca, N. ve Daşdemir, İ. (2018). Sosyal bilgiler öğretiminde sanal tur uygulamaları. Electronic Turkish Studies, 13(27).1007-1016.
Kuşçuoğlu, G. Ö., ve Taş, M. (2017). Sürdürülebilir kültürel miras yönetimi. Yalvaç Akademi Dergisi, 2(1), 58-67.
Kudver, D. (2022). The effect of vırtual realıty experıence of museum vısıt on tourısm customers after VR. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Yaşar Üniversitesi.
Mantovani, F. (2001). VR Learning: Potential and Challenges for the Use of 3D Environments in Education and Training. Giuseppe Riva ve Carlo Galimberti (Ed.), Towards Cyberpsychology: Mind, Cognitions and Society in the Internet Age (s.207-226). Amsterdam: IOS Press.
MEB. (2023). Sosyal bilgiler dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınları.
Metin, E. ve Kılıç, F. (2023). Sosyal bilgiler öğretiminde sanal gerçeklik uygulamalarının kullanımı: seben kaya evleri ve fosil ormanı örnekleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(4), 2013-2034.
Mikropoulos, A.T. ve Natsis, A. (2011). Educational virtual environments: a ten-year review of
empirical research (1999–2009). Computers & Education, 56, 769-780.
Ökesli, D. (2011). Kültürel miras ve koruma üzerine yasal çelişkiler ve tarihi çevrede yeni yapı. Güney Mimarlık Dergisi, 3, 12-18.
Özüdoğru, H. ve Çakır, A. (2014). Öğretim elemanlarının bilişim teknolojileri kullanımında öğretmen adaylarına model olma farkındalıklarının incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 15( 2), 207-226.
Pantano, E., ve Corvello, V. (2014). Tourists’ acceptance of advanced technology-based innovations for promoting arts and culture. International Journal of Technology Management, 64(1), 3-16.
UNESCO Türkiye Milli Komisyonu (2024). UNESCO Tarihi. 29.03.2024 tarihinde http://www.unesco.org.tr/Pages/99/2 adresinden erişilmiştir.
UNESCO Türkiye Millî Komisyonu (2024). UNESCO Dünya Mirası Listesi. 29.03.2024 tarihinde https://www.unesco.org.tr/Pages/125/122/UNESCO-D%C3%BCnya-Miras%C4%B1-Listesi adresinden erişilmiştir.
Papanastasiou, G., Drigas, A., Skianis, C., Lytras, M. ve Papanastasiou, E. (2019). Virtual and augmented reality effects on k-12, higher and tertiary education students: twenty-first century skills. Virtual Reality, 23, 425–436.
Safran, M. (2011). Sosyal bilgiler öğretimine bakış. B. Tay ve A. Öcal (Ed.), Özel öğretim yöntemleriyle sosyal bilgiler öğretimi içinde (s.1-19). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Safitri, D., Marini, A., Fitrisia, A., Widodo, S., ve Meyers, K. F. (2023). Model of virtual reality in social studies to ımprove student learning outcomes. Eurasian Journal of Educational Research, 105(105), 103-118.
Sherman, G., ve Hicks, D. (2000). Using a historic site to develop virtual reality-enhanced web-based instructional material: Learning to use technology as a partner in the classroom. Contemporary Issues in Technology and Teacher Education, 1(2), 244-257.
Swanborn, P. (2010). Case study research: What, Why and How?. London: Sage Publications.
Swan, O. K. ve Hofer, M. (2008). Technology and Social Studies. Linda S. Levstik ve Cynthia A. Tyson (Eds.). In Handbook of Research In Social Studies Education (p.307-326). New York: Routledge.
Şahin, A. E. (2007). Eğitimle ilgili temel kavramlar. Sönmez, V (Ed.), Eğitim bilimine giriş (s.1-24), Ankara: Anı Yayıncılık.
Tekindal, S. (2021). Nicel, nitel, karma yöntem araştırma desenleri ve istatistik. Ankara: Nobel Yayınevi.
TDK. (2024). Türk Dil Kurumu sözlükleri. 29.03.2024 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
Topçu, T. (2024). Yabancı dil öğretiminde sanal gerçeklik teknolojisinin etkileri. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ankara Üniversitesi.
Tom Dieck, M. C., Jung, T., ve Michopoulou, E. (2019). Experiencing virtual reality in heritage attractions: Perceptions of elderly users. Augmented reality and virtual reality: The power of AR and VR for business, 89-98.
Van, Manen, M. (2014). Phenomenology of practice. meaning-giving methods in phenomological research and writing. Walnut Creek, CA, USA: Left Coast Press.
Yavuz, E. ve Uslu, Ö. (2021). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının sanal gerçeklik teknolojisinin eğitimde kullanımı hakkındaki görüşlerinin değerlendirilmesi. Sinerji Uluslararası Alan Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 2(2), 132-152.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Youngblut, C. (1998). Educational Uses of Virtual Reality Technology, Institute for Defense Analyses.
Zantua, L. S. O. (2017). Utilization of virtual reality content in grade 6 social studies using affordable virtual reality technology. Asia Pacific Journal of Multidisciplinary Research, 5(2), 1-10.
Wu, P.P. (2017). Teaching College Classes with Virtual Reality, World academy of science, engineering and technology ınternational Journal of Educational and Pedagogical Sciences, 11(5), 1249-1254.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Yiğit Cebeci, Zeynep Karaman, Esra Buket Yücel
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
